سلام عرض میکنم و درود میفرستم خدمت تک تک شما عزیزان بزرگوار 
بفرمایید چایی در خدمت باشیم, باور کنین هیچی به آدم بیشتر نمیچسبه از نوشیدن چایی و قهوه و خوردن شیرینی, مخصوصا در کنار دوستان 
عزیزان این شیرینی ها رو رو بهش اینجا به آلمانی میگن سیمت (تسیمت) اشنکه که ترجمش میشه, حلزون دارچینی !
Zimtschnecken
اینا از نوع دارچینیش هست, با پنیرشم هست, با بادوم با فندوق , با گردو …. من اسم فارسیشو نمیدونم, حالا امیدوارم که شما عزیزان, اسم اینارو به منم یاد بدین
من فارسی فراموش کرد! البته واقعیت نداره و فارسیم خدا رو شکر با همون فارسی نزدیک پنجاه سال پیش که از ایران اومدم بیرون, فرقی نکرده و حتما بهتر هم شده چونکه کلمات بیشتری یاد گرفتم اما اسم اینا رو به هر حال نمیدونم!
حتی بچه های من هم که اینجا بدنیا اومدن, فارسیشون, از فارسی بچه های ایران, خیلی بدتر نیست و وقتی میرن ایران, هیچکی نمیفهمه که ایران بدنیا نیومدن,بخاطر اون لهجه متفاوتی که دارن, همه خیال میکنن شهرستانی هستن !
دخترم تعریف میکرد که ۲ سال پیش که با خواهرش رفته بودن تهران , با دختر خاله هاشون و چند تا از دوستای اونا که تهرانی بودن, رفته بودن بیرون غذا بخورن .
میگه ما واسه اینکه بی ادبی نباشه, اصلا آلمانی حرف نمیزدیم , اونا هم بعد از اینکه با ما سلام و علیکی کردن, دیگه اصلا با ما یک کلمه هم حرف نمیزدن !
میگه مام حوصلمون سر رفت و شروع کردیم با هم خیلی آروم آلمانی حرف زدن , میگه, یکدفه مثل اینکه اینا رو برق گرفته باشه , همه با هم پرسیدن, شما خارجی هستین؟! ببخشید ما خیال کردیم از شهرستان اومدین و دیگه تا آخر شب, ما رو ول نمیکردن ! 
اصلا من این عکس رو گذاشتم که طرز تهیه این شیرینی ها رو که خیلی هم آسونه براتون بگم که باز زدم به جاده خاکی! 
بقول استاد بیضایی, شاید وقتی دیگر! 
